Spawanie gorącym powietrzem nazywane jest również spawaniem gorącym powietrzem. Sprężone powietrze lub gaz obojętny (zwykle azot) podgrzewa się do wymaganej temperatury za pomocą grzałki w uchwycie spawalniczym i natryskuje na powierzchnię tworzywa sztucznego oraz taśmę zgrzewającą, dzięki czemu oba elementy zostają stopione i połączone pod niewielkim ciśnieniem. W tworzywach sztucznych wrażliwych na tlen (takich jak polifelamid itp.) jako czynnik grzewczy należy stosować gaz obojętny, natomiast w przypadku innych tworzyw sztucznych można zazwyczaj stosować filtrowane powietrze. Metodę tę często stosuje się do spawania tworzyw sztucznych, takich jak polichlorek winylu, polietylen, polipropylen, polioksymetylen, polistyren i węglan.
Sprzęt spawalniczy Xinfa charakteryzuje się wysoką jakością i niską ceną. Aby uzyskać szczegółowe informacje, odwiedź:Producenci spawania i cięcia - chińska fabryka spawania i cięcia oraz dostawcy (xinfatools.com)
Zgrzewanie ciśnieniowe na gorąco wykorzystuje ogrzewanie i ciśnienie do dociśnięcia metalowego drutu i metalowego obszaru spawania. Zasadą jest, aby metal w obszarze spawania odkształcił się plastycznie przez ogrzewanie i ciśnienie, a jednocześnie zniszczył warstwę tlenku na styku zgrzewania ciśnieniowego, tak aby powierzchnia styku pomiędzy drutem do zgrzewania ciśnieniowego a metalem osiągnęła grawitację atomową zasięgu, generując w ten sposób przyciąganie między atomami i osiągając cel wiązania.
Spawanie płytą grzejną przyjmuje strukturę ciągnienia płyty, a ciepło maszyny z płytą grzewczą jest przenoszone na powierzchnię spawania górnej i dolnej plastikowej części grzewczej za pomocą ogrzewania elektrycznego. Powierzchnia jest topiona, a następnie szybko wycofuje się maszynę z płytą grzejną. Po podgrzaniu górnej i dolnej części grzewczej stopione powierzchnie stapiają się, zestalają i łączą w jedną. Cała maszyna ma postać ramy, składającą się z trzech płyt: szablonu górnego, szablonu dolnego i szablonu gorącego i jest wyposażona w gorącą formę, górną i dolną zimną formę z tworzywa sztucznego, a tryb działania to sterowanie pneumatyczne.
Ultradźwiękowe spawanie metali wykorzystuje fale wibracyjne o wysokiej częstotliwości do przenoszenia na dwie spawane powierzchnie metalowe. Pod ciśnieniem dwie powierzchnie metalu ocierają się o siebie, tworząc stopienie pomiędzy warstwami molekularnymi. Jego zaletami są szybkość, oszczędność energii, wysoka wytrzymałość na stapianie, dobra przewodność, brak iskier i obróbka na zimno; jego wadą jest to, że spawane części metalowe nie mogą być zbyt grube (zwykle mniejsze lub równe 5 mm), pozycja spoiny nie może być zbyt duża i wymagany jest nacisk.
Spawanie laserowe to wydajna i precyzyjna metoda spawania, w której jako źródło ciepła wykorzystuje się wiązkę lasera o dużej gęstości energii. Jest to jeden z ważnych aspektów stosowania technologii laserowej obróbki materiałów. Ogólnie rzecz biorąc, do zakończenia łączenia materiałów używana jest ciągła wiązka lasera. Jego metalurgiczny proces fizyczny jest bardzo podobny do spawania wiązką elektronów, to znaczy mechanizm konwersji energii realizowany jest poprzez strukturę „dziurki od klucza”. Temperatura równowagi we wnęce wynosi około 2500°C, a ciepło jest przenoszone z zewnętrznej ściany wnęki o wysokiej temperaturze w celu stopienia metalu otaczającego wnękę. Dziurkę od klucza wypełnia para o wysokiej temperaturze, powstająca w wyniku ciągłego odparowywania materiału ściany pod wpływem napromieniania wiązki.
Promień w sposób ciągły wchodzi do dziurki od klucza, a materiał na zewnątrz dziurki od klucza przepływa w sposób ciągły. Gdy belka się porusza, dziurka od klucza jest zawsze w stabilnym stanie przepływu. Roztopiony metal wypełnia szczelinę powstałą po wyjęciu dziurki od klucza, skrapla się i powstaje spoina.
Lutowanie twarde to metoda spawania, w której roztopiony wypełniacz (lut twardów) o temperaturze topnienia niższej niż łączone elementy jest podgrzewany do temperatury wyższej od temperatury topnienia, aby był na tyle płynny, aby całkowicie wypełnić przestrzeń pomiędzy dwoma elementami za pomocą kapilary. działanie (tzw. zwilżanie), a następnie łączy się je po zestaleniu. Tradycyjnie w Stanach Zjednoczonych temperatury powyżej 800°F (427°C) nazywane są lutowaniem twardym (lutowaniem twardym), a temperatury poniżej 800°F (427°C) nazywane są lutowaniem miękkim (lutowaniem miękkim).
Spawanie ręczne to metoda spawania wykonywana za pomocą ręcznego palnika spawalniczego, uchwytu spawalniczego lub zacisku spawalniczego.
Zgrzewanie oporowe to proces produkcyjny i technologia wykorzystująca ogrzewanie do łączenia metali lub innych materiałów termoplastycznych, takich jak tworzywa sztuczne. Jest to metoda spawania polegająca na przyłożeniu nacisku przez elektrody po zmontowaniu detali i wykorzystaniu ciepła oporowego generowanego przez prąd przepływający przez powierzchnię styku złącza i obszar przyległy.
Zgrzewanie tarciowe to metoda spawania w fazie stałej, która wykorzystuje energię mechaniczną jako energię. Wykorzystuje ciepło powstające w wyniku tarcia pomiędzy powierzchniami czołowymi elementów obrabianych, aby osiągnąć stan plastyczny, a następnie do zakończenia spawania stosuje się kucie górne.
Spawanie elektrożużlowe wykorzystuje ciepło oporowe wytwarzane przez prąd przepływający przez żużel jako źródło ciepła do stopienia metalu dodatkowego i materiału podstawowego, a po zestaleniu powstaje silne połączenie między atomami metalu. Na początku spawania drut spawalniczy i rowek spawalniczy są zwierane w celu zajarzenia łuku, a następnie w sposób ciągły dodawana jest niewielka ilość stałego topnika. Ciepło łuku wykorzystywane jest do topienia go w celu utworzenia ciekłego żużla. Gdy żużel osiągnie określoną głębokość, prędkość podawania drutu spawalniczego jest zwiększana, a napięcie zmniejszane, tak że drut spawalniczy jest wprowadzany do jeziorka żużla, łuk gaśnie i włącza się proces spawania elektrożużlowego. Spawanie elektrożużlowe obejmuje głównie spawanie elektrożużlowe z dyszą topiącą, spawanie elektrożużlowe z dyszą nietopliwą, spawanie elektrożużlowe elektrodą drutową, spawanie elektrożużlowe elektrodą płytową itp. Jego wadą jest to, że ciepło wejściowe jest duże, złącze pozostaje w wysokiej temperaturze przez długi czas, spoina jest łatwa do przegrzania, metal spoiny jest grubo krystaliczną strukturą odlewu, udarność jest niska, a konstrukcja spawana na ogół wymaga normalizacji i odpuszczania po spawaniu.
Spawanie wysokiej częstotliwości wykorzystuje stałe ciepło oporowe jako energię. Podczas spawania ciepło oporowe generowane przez prąd o wysokiej częstotliwości w elemencie obrabianym jest wykorzystywane do podgrzania powierzchni obszaru spawania przedmiotu obrabianego do stanu stopionego lub prawie plastycznego, a następnie przykładana jest (lub nie) siła spęczająca w celu uzyskania wiązania metalu.
Topienie to rodzaj połączenia, które wykonuje się poprzez podgrzanie części do ich temperatury topnienia (cieczy).
Czas publikacji: 29 lipca 2024 r
